Μελέτη: 2018
Ολοκλήρωση Κατασκευής: 2021
Τοποθεσία: Πεταλιοί, Ευβοίας
Μελέτη – Επίβλεψη – Κατασκευή: Αρχιτεκτονικό γραφείο Πολυάννα Παρασκευά + Συνεργάτες
Project architect: Πολυάννα – Πηνελόπη Παρασκευά
Αρχιτέκτονας μηχανικός: Μιχάλης Αναστασιάδης
Πολιτικοί μηχανικοί: Ιωάννης Τζώρτζης (μελέτη), Άρης Καλφόπουλος (κατασκευή)
Υπαίθρια διαμόρφωση παιχνιδιού, δραστηριοτήτων και δημιουργικής απασχόλησης.
Εκτείνεται σε επιφάνεια περίπου 2-2,5 στρεμμάτων ενταγμένο σε μονάδα φιλοξενίας (βίλες προς ενοικίαση). Σκοπός του έργου είναι η ανάδειξη του ελαιώνα σε αναπόσπαστο μέρος της σύνθεσης, έτσι ώστε η υπαίθρια (τεχνητή) διαμόρφωση να γίνεται αντιληπτή ως φυσική συνέχειά του δημιουργώντας την καρδιά συνάντησης και δραστηριοτήτων. Η τελική κατασκευή αποτελεί ένα ενιαίο σύνολο, τόσο μορφολογικά όσο και λειτουργικά ενώ η κλίμακα, φιλική και οικειοποιήσιμη από τα παιδιά, ενισχύει την πρόθεση ήπιας ένταξης στον ελαιώνα.
Το «Ελιόπανο», βασική ιδέα της σύνθεσης, παραπέμπει στη διαδικασία περισυλλογής των καρπών, παίρνει δομική υπόσταση, γίνεται γλυπτική, τεχνητή επιφάνεια, που εν δυνάμει εμπεριέχει την ενέργεια παλλόμενης μεμβράνης και εύπλαστου υλικού.
Διαμορφώνει χώρους στάσης, κίνησης, παιχνιδιού, ενώ η ευελιξία της μορφής της πλατείας απελευθερώνει την παιδική φαντασία προς νέες και απρόβλεπτες χρήσεις. Γύρω του ελίσσονται επίγειες ή υπέργειες διαδρομές παιχνιδιού, εκτιθέμενες στα φυσικά στοιχεία, που επιτρέπουν στα παιδιά να κινηθούν ανάμεσα στα δέντρα και να τα περιεργαστούν, να αγγίζουν και να μυρίζουν τα φύλλα, τα κλαδιά και τους καρπούς. Παράλληλα, στην ελεύθερη αυτή πορεία θα συναντήσουν δραστηριότητες – παιχνίδια: αναρρίχηση, μουσική (μέσω των εναλλακτικών μουσικών οργάνων – bamboo installation), ζωγραφική, ισορροπία, αιώρηση, επικοινωνία, ανακάλυψη, κηπουρική, το παιχνίδι του πηλού. Όλα συντελούν στην σωματική και πνευματική ανάπτυξη των παιδιών, διεγείροντας τις αισθήσεις τους.
Η στάση για τη δημιουργική απασχόληση και την ανάπαυση των παιδιών, αγκαλιάζεται από μια ημι-υπαίθρια κατασκευή οργανικού προστατευτικού περιβλήματος που θυμίζει καρπό, “κουκούλι-cocoon” (πυρήνας που φιλοξενεί την αναπτυσσόμενη ζωή). Εδώ, σπόροι φυτεύονται σε μικρά δοχεία για να αναπτυχθούν με τη φροντίδα των παιδιών. Τα νέα φυτώρια θα πάρουν την οριστική τους θέση στον υπαίθριο χώρο, δημιουργώντας το «μποστάνι» και την περιοχή των αρωματικών φυτών. Τα παιδιά αποκτούν εξοικείωση με την καρποφορία, τη φροντίδα και την καλλιέργεια της γης, αξία που τείνει να περάσει στη λήθη.
Η γη (χώμα), ο ήλιος, ο άνεμος και το νερό περικλείουν, διαπερνούν και οριοθετούν την διαμόρφωση, αποτελώντας έτσι αναπόσπαστα φυσικά του στοιχεία. Τα κανάλια νερού και οι λόφοι προστατεύουν τις κατασκευές από το βρόχινο νερό, και ταυτόχρονα δημιουργούν χώρους για παιχνίδι. Στους λόφους εντάσσονται ξύλινες γαβάθες – καθίσματα – παιχνίδια μαζί με συμπληρωματικό εξοπλισμό για αναρρίχηση και άλλες δραστηριότητες.
Στην κατασκευή χρησιμοποιούνται οικολογικά, φυσικά υλικά, φιλικά στον άνθρωπο και στο περιβάλλον. Ενδεικτικά αναφέρονται: φυσικοί κορμοί καστανιάς, ξύλο σε διάφορες μορφές, καουτσούκ, δίχτυ, πηλός, βότσαλο, πέτρες, σχοινιά, bamboo.
Ο χρόνος διασκέδασης για τα παιδιά, μέσω της χρήσης των εναλλακτικών μουσικών οργάνων (bamboo installation), των μεγάλων επιφανειών ζωγραφικής, πηλού κλπ, μπορεί να αποτελέσει ευκαιρία για επαφή με τις τέχνες, για ανανέωση, δημιουργική έκφραση ,ομαδικότητα, συνεργασία, κοινωνικοποίηση, απόκτηση γνώσεων και ουσιαστική επαφή με τη φύση· εξερεύνηση και κατανόησή της, ανάπτυξη οικολογικής συνείδησης.
Οι αρχές της αειφορίας: σκίαση-φυσικός δροσισμός, καλλιέργεια, ανακύκλωση υλικών και νερού, συλλογή όμβριων για άρδευση…
Πρόθεση του έργου είναι να εμφυσήσει στα παιδιά την οικολογική συνείδηση και την ανάγκη για βιώσιμη ανάπτυξη μέσω ενός βιωματικού χώρου που εμπεριέχει στοιχεία έκπληξης, απρόοπτου, μνήμης κι ανακάλυψης.
Τα παιχνίδια, παρέχοντας ευελιξία και ελευθερία ως προς τη χρήση μέσα από την αφαίρεση της μορφής, προωθούν την αυτονομία και την πρωτοβουλία, ενώ λειτουργούν απελευθερωτικά για τη φαντασία και την κοινωνική ζωή των νεαρών χρηστών του χώρου που μπορούν να δημιουργήσουν δικές τους, εξολοκλήρου νέες αφηγήσεις.
Ο χώρος προτρέπει το παιδί προς μία διαρκή κίνηση, δράση και ανακάλυψη συμβάλλοντας τόσο στη φυσική όσο και πνευματική του υγεία, σε αντίστιξη με την καθήλωση που τείνει να επιβάλει η ολοένα και αυξανόμενη ψηφιοποίηση της πραγματικότητας.
Tο έργο είχε ιδιαίτερο βαθμό δυσκολίας, ως προς την υλοποίησή του, αφού βρισκόταν σε απομονωμένη νησιώτικη περιοχή, με πολύ περιορισμένη πρόσβαση. Επίσης, τονίζεται ότι πέραν του εκπαιδευτικού χαρακτήρα, δεν παραμερίζονται η ανάγκη για ασφάλεια, επιτήρηση και προστασία των παιδιών, καθώς όλη η κατασκευή έχει λάβει πιστοποίηση από αρμόδιο φορέα.
